Met de campervan op weg in Queensland deel II

10 april 2018 - Cairns, Australië

Vandaag de laatste dag met de camper, morgen gaan we hem inleveren en dan zitten de drie weken kamperen erop. Het is omgevlogen.

Op 2 april (de dag dat we ons vorige blog plaatsten) komen we nog in een hachelijke situatie terecht. De sleutel van de campervan breekt af. Een deel blijft in het slot zitten, het andere deel heeft Sjef in zijn hand. Gelukkig gebeurt dit op de camping en niet onderweg en gelukkig is de campervan open. Maar rijden kan dus niet meer en dat terwijl we morgen juist verder willen gaan. Bellen met Travellers Autobarn haalt niets uit, ze zijn gesloten op 2e paasdag. We worden doorverwezen naar de NRMA, de Australische ANWB. Die kijken wat ze voor ons kunnen doen, maar omdat de campervan open is, hoeft er niemand te komen om hem open te maken/breken. Het advies is om vandaag nog te kijken of een ‘locksmith’ open is die kan helpen of anders morgenochtend met Travellers Autobarn contact op te nemen om te kijken hoe hiermee om te gaan. De campingeigenaar schiet te hulp en belt de omgeving af naar een sleutelmaker. Zoals al eerder gememoreerd, het is 2e paasdag dus alles is dicht. De volgende morgen bellen we met Travellers Autobarn en uiteindelijk weet de telefonist ons door het geven van aanwijzingen te helpen om de originele sleutel onder het dashboard naast de stuurkolom vandaan te peuteren. Het dashboard moet daarvoor wel uit elkaar en Sjef voelt zich een hele automonteur. De sleutel zit daar met tiewraps vastgebonden aan een sensor die ook precies om het contactslot heen past. Sleutel en sensor moeten namelijk dichtbij elkaar zijn, anders start de motor niet. De auto werd dus altijd met de reservesleutel gestart omdat de rest verborgen zat onder het dashboard. Door de sensor weer om het contactslot te manoeuvreren en de originele sleutel te gebruiken, kunnen we weer rijden. Het is te laat om nog te vertrekken naar Townsville, 665 km en 7,5 uur rijden verderop. We blijven dus een dag langer in Sapphire. Die dag gebruiken we om naar Emerald, de dichtstbijzijnde wat grotere plaats, te rijden (45 minuten heen en 45 minuten terug) en daar een reservesleutel te laten maken. We rijden over de Capricorn Highway, genoemd naar de Steenbokskeerkring die een paar kilometer ten noorden van Sapphire ligt. Omdat we er dan toch zijn doen we meteen boodschappen bij de grote supermarkt Woolies (Woolsworth) en scoren Sjef en Vicky wat Australische mode. Sjef voor het boerderijwerk wat eraan zit te komen en Vicky omdat ze na zoveel weken wel klaar is met alleen maar praktische sneldrogende afritsbroeken. Aan het eind van de middag pakt Rens zijn kans om nog een keertje de lorikeets te voeren (zie filmpje 110F bij de video’s).

108 mooie papegaai boven de camper 109 Rens voert de lorikeets 111 ontbijten met geroosterd brood op het barbie-deck

Op 3 april verlaten we Sapphire via de Capricorn Highway op weg naar Townsville. Een lange reis waar we de hele dag mee bezig zijn. Onderweg zien we onze eerste emoe, een Australische struisvogel, langs de kant van de weg de bush in rennen. Het landschap verandert naarmate we weer dichter bij de kust komen. Het lijkt allemaal wat geciviliseerder dan in de outback. In Townsville zoeken we een camping op en het begint al te schemeren als we de campervan parkeren. Als we ons eten klaarmaken in de campkitchen merken we dat we een stuk noordelijker zijn gekomen want het wemelt van de muggen. We krijgen muggenspray aangeboden van een vriendelijke Australische jongen die vertelt dat het noorden van Queensland bekend staat om zijn ‘mozzies’ (en aan de kust ook nog ‘midges’, dat zijn superkleine vliegjes die we nog kennen uit Schotland). Hmmm, misschien de volgende keer niet tijdens de schemer eten gaan koken…

112 rijden door de outback

De volgende morgen gaan we naar Magnetic Island, een eilandje voor de kust op 35 minuten varen. De campervan gaat op de boot. Het is mooi weer tijdens de overtocht en de zee is erg kalm. We rijden in een kwartiertje naar de enige camping op het eiland bij een koala opvangcentrum annex jeugdherberg. Het is een mooie plek waar veel dieren hun opwachting maken. Als de jongens bij de camper hun schoolwerk maken, zitten even verderop gewoon 3 kangoeroes te grazen. Bij de schemering komen nog meer kangoeroes opdagen en vliegen en lopen allerlei vogels voorbij. Natuurlijk zitten daar ook de inmiddels bekende witgele kaketoe en de bazige lorikeets bij (en gelukkig geen overdaad aan ‘mozzies’ en ‘midges’). Ook worden we nog getrakteerd op vele grote vleermuizen die boven onze hoofden rondvliegen. Bizar hoe dichtbij de natuur je hier op dit eiland bent.

113 met meerdere campers naar Magnetic Island 114 drie kangoeroes leiden af van schoolwerk - zoekplaatje 115 kangoeroe op de camping 129 kangaroo by night

De volgende ochtend doen we mee met een rondleiding door de koala opvang waar ze naast koala’s ook schildpadden, slangen, baardagamen, blauwtongskinks en krokodillen hebben. Er zijn zeekrokodillen die wel 6 meter lang kunnen worden en zoetwater krokodillen die een stuk kleiner blijven. Zeekrokodillen kunnen overigens ook heel goed in zoet water leven! We mogen met een koala op de foto en Rens houdt een koala ook even vast. Het is een heel schattig en zacht diertje. Koala’s slapen 20 uur per dag in een eucalyptusboom en eten de jonge bladeren van de boom. De koala is ook nog eens kieskeurig wat zijn eten betreft, er zijn 200 soorten eucalyptusbomen, maar de koala eet maar bladeren van 10 soorten. Aan het eind van de rondleiding zien we ook nog een wombat waar we mee op de foto gaan. Zo’n wombat is toch groter dan we hadden gedacht. Rens houdt even later ook nog een zwarte kaketoe op zijn hand. Het is hier luilekkerland voor hem en Joep wat de dieren betreft.

116 Vicky vindt de baardagaam leuk 117 Rens vindt de koala leuk 118 Joep vindt de koala lekker zacht 119 Rens met zijn lievelingsdier 120 familiekiekje met de grote wombat 121 Rens met de zwarte kaketoe met rode staart

’s Middags lopen we naar de baai een paar honderd meter verderop. We kunnen niet zomaar het water in want het is nog steeds het seizoen van de dodelijk giftige kwallen (‘stingers’). Er is een stuk zee met speciale netten afgezet en daar gaan de jongens pootjebaden. In de verte zien we af en toe een schildpadkopje boven water komen. Toch jammer dat we niet kunnen snorkelen… Ja, het kan in principe wel, in speciale ‘stingersuits’, maar dat zoeken we liever niet op, ondanks dat het eiland midden in het Great Barrier Reef ligt. We vertrouwen erop dat onze tijd nog wel komt op een andere bestemming zonder kwallen-gevaar. We lopen verder langs de kustlijn en zien overal bijzondere bomen waarbij slierten / takken / luchtwortels naar beneden hangen en als die de grond raken gaan ze wortelen en wordt de tak een nieuwe stam. Sommigen zijn reusachtig groot. Zwemmen doen we bij terugkomst in het zwembad op de camping.

126 grote wortelboom

Tegen half zes pakken we de auto en rijden naar het startpunt van een wandeling waar je koala’s in het wild kunt spotten. Het is nog licht maar we weten ook dat het met een uur donker zal worden. Een bijzondere tijd voor een wandeling en de beste tijd om de graag slapende koala’s actief te zien. Na een minuut of 10 wordt onze moeite al beloond en zien we onze eerste vrije koala. Hij zit hoog in de boom, is wakker en beweegt zich over de dunne takken naar de hoger hangende sappige blaadjes om te eten. Geweldig om dit te zien (zie filmpje 123F bij de video’s)! Even verderop komen we nog een moeder met een kleine koala op haar rug tegen op een tak die over het pad hangt. De kleine produceert keutels die als grote doperwten naar beneden vallen. We lopen de wandeling door naar het einde, een uitkijkpunt van een vroeger fort waarbij je de zee mooi kan zien. Een mooie zonsondergang zit er niet in, het is te bewolkt. We starten onze terugreis in de schemer. Een paar Fransen rennen ons voorbij, zo te zien om voor het donker beneden te zijn. Wij hebben onze zaklampen meegenomen en doen wat rustiger aan. En onderweg treffen we onze eerste koala nog eens en vlakbij zien we nog een andere koala. Joehoe, 4 vrije koala’s mogen zien, en ook nog eens een kleintje! Bij terugkomst op de camping lopen we weer naar het strand waar we lekker eten in een restaurant en bediend worden door een Belgische die hier ‘gestrand’ is en het helemaal naar haar zin heeft.

122 eerste vrije koala gespot 124 moederkoala met kleintje op de rug 125 uitzicht bij zonsondergang

Onze laatste dag op het eiland gebruiken we naast het doen van de was, om andere delen van het eiland te zien. We gaan naar een baai waar wel eens schildpadden gezien worden. Joep loopt voorop en begint ineens te hinkelen: ‘Als je wilt weten hoe je als een flamingo moet lopen, dan moet je tegen deze kokosnoot aan schoppen’. :-) We lopen de pier op maar zien eigenlijk niets zwemmen in het op zich heldere water. In een andere baai aan een soort van kade zien we wel vissen zwemmen, kleine wat meer gekeurde visjes maar ook grotere ‘gewone’ vissen. We sluiten de dag af aan een strandje waar verrassend genoeg veel gezwommen wordt zonder aanwezigheid van een net, maar waar onze jongens genieten van het klauteren op rotsen.

127 pootje baden beschermd door het kwallennet bij de pier 128 spelen op de rotsen aan het strand

De volgende dag verlaten we om 10:00 uur het eiland weer per boot. Het waait stevig en de boot deint lekker op en neer op de golven. Vandaag rijden we naar Cairns, een rit van 350 km. Net als tijdens de andere ritten verandert ook hier de omgeving. We reizen in noordelijke richting en zien een tijd lang het ene suikerrietveld na het andere. Ook hobbelen we dan over de speciale ‘sugarcane railway’-overgangen. Later gaat de omgeving over in vooral tropische bossen. Het is er bergachtig waarbij de heuvels dichtbegroeid zijn met een grotere variëteit aan groene bomen. Het is ook veel dichter begroeid dan bijvoorbeeld in Cania national park. We zien de hoogste berg van Queensland, Mount Bartle Frere, die 1622 meter hoog is en zijn top in de wolken heeft.

130 onderweg door het tropisch regenwoud

In Cairns hebben we een camping met veel waterpret uitgezocht waar de jongens zich prima kunnen vermaken en waar we twee dagen gaan relaxen. Wij kunnen dan ook weer wat zaken regelen, denk aan vliegtickets en accommodatie voor de volgende bestemming en het schrijven van dit blog.

131 ontbijtje in Cairns

De periode met de campervan is omgevlogen. We zijn dankbaar dat we de outback hebben mogen ontdekken en met eigen ogen hebben mogen zien. De kust is erg mooi en de wisselende omgevingen van subtropisch naar tropisch gebied zijn bijzonder. Het blijft jammer dat we niet het Great Barrier Reef hebben kunnen zien, maar de dieren die we hier gezien hebben (kangoeroes, koala’s, een emoe, opossums, kaketoes, lorikeets, ibissen, een wombat en heel veel andere vogels) maken dat meer dan goed.

Morgen leveren we de campervan in en reizen we naar de boerderij waar we twee weken gaan WWOOF-en (Willing Workers On Organic Farms): meehelpen in ruil voor kost en inwoning. We hebben er erg veel zin in en het contact met de eigenaren is tot nu toe heel spontaan geweest. We zijn erg benieuwd hoe dit gaat bevallen en in wat voor omgeving we de komende twee weken gaan verblijven. We weten dat we daar geen telefoon en 4G bereik hebben, dus het zal even stil zijn op het blog. ‘No worries’: geen bericht = goed bericht!

G’day mates ;-)

Foto’s

10 Reacties

  1. Maarten:
    10 april 2018
    Heerlijk camperreisverhaal ondanks de gebroken sleutel maar dit soort dingen horen er gewoon !!
    De dieren maken dit meer dan goed ...!
  2. Brenda:
    10 april 2018
    Wat zien jullie er toch blij en gelukkig uit! En die omgeving: prachtig groen!
    Veel plezier met WWOOF-en!
    Liefs, B&W&T&D
  3. Chantal Boekdrukker:
    11 april 2018
    Oh jongens om nooit te vergeten zo'n reis. Heerlijk om er een beetje op afstand van mee te mogen genieten.
  4. Wil Kersemakers:
    12 april 2018
    Hoi Sjef en familie
    Wat een mooie reis, mooie verhalen, mooie foto’s en video’s. Leuk om een beetje met jullie mee te mogen.
  5. Theo en rikie:
    13 april 2018
    hallo zo te zien gaat alles goed weer een mooi verhaal wij genieten er ook van nog veel plezier
  6. Sander Esmeralda Nolan en Ian:
    15 april 2018
    Wat zien jullie er heerlijk ontspannen uit. We zijn benieuw hoe jullie de afgelopen 2 weken hebben ervaren bij het vrijwilligers project..
  7. Chantal, De Vallei:
    22 april 2018
    Wat leuk om jullie zo een beetje te kunnen volgen! Met foto’s erbij krijgen we zo een aardig beeld van jullie belevenissen. Zo te zien genieten jullie met volle teugen! Geniet lekker verder!
  8. Marleen aalbers:
    25 april 2018
    Wat leuk beschreven allemaal en door de foto's wordt het ook nog levendiger. De dierenhartjes gaan zeker weten sneller kloppen in deze omgeving. Alle goeds vanuit Eindhoven
  9. Graham, Jan, Jordan, Hannah & Neve:
    26 april 2018
    G'day everyone,
    Today we said "goodbye" to our new friends, Sjef, Vicky, Rens and Joep, how lucky we were to have you join our family in Mutchilba at Stannary Hills Wwoofing farm. Such a pleasure to meet you all and hope one day to see you again. Wishing you happy and safe travels for the rest of your adventure, remember "every day is a holiday"!
  10. Perry Arissen:
    3 mei 2018
    Hoi Sjef, Vicky, Rens en Joep, Wat leuk om met jullie zo mee te mogen reizen. Prachtige foto’s en leuke verhalen. Geniet van jullie (droom)reis.