Machu Picchu en de Heilige Vallei

Vandaag verlaten we Cuzco om naar Machu Picchu en de Heilige Vallei te gaan. We lopen na het ontbijt met onze bepakking naar een iets verderop gelegen hotel vanwaar een busje vertrekt naar Ollantaytambo. De reis duurt 1 uur en 45 minuten en het busje slingert door de bergen en langs afgronden. In Ollantaytambo laten we een deel van onze bagage achter in een depot en reizen licht (net zoals naar het Titicacameer) per trein verder naar Aguas Calientes, ook wel Machu Picchu dorp genoemd. Niet alle bagage kan mee omdat we in een speciale trein zitten met veel en grote ramen (ook in het dak en daar zitten dus geen bagagerekken) om zoveel mogelijk van de omgeving te kunnen zien. In de trein worden we verwend met een lichte lunch. Het smaakt ons goed terwijl we genieten van de treinreis door het dal van de Urubamba rivier. Langzaam maar zeker wordt de omgeving steeds groener om uiteindelijk over te gaan in droog oerwoud.

Als we aankomen in Aguas Calientes is het een drukte van jewelste. Vele toeristen uit de treinen die er arriveren of weer vertrekken, lopen op het station en over de naastgelegen souvenirmarkt. Als we de uitgang hebben gevonden lopen we op hoogte langs de warmwater rivier waar deze plaats haar naam aan dankt naar ons hotel. We relaxen wat en lopen eind van de middag het dorpje in op zoek naar een eetgelegenheid.

De volgende morgen ontbijten we op ons gemak, want wij hebben kaartjes voor de middagshift op Machu Picchu. Sinds een jaar is het bezoek aan Machu Picchu verder gereguleerd en kun je kaartjes voor de ochtend of de middag kopen. We zouden een heel blog kunnen wijden aan wat er nodig is aan geregel en geworstel door bureaucratie om naar Machu Picchu te komen, maar dat doen we toch maar niet (geïnteresseerden kunnen zich altijd persoonlijk melden ;-)). De eigenaar van het hotel heeft verteld dat we een flinke wachtrij tegemoet kunnen zien voor de bussen naar het wereldwonder. Rond 10:30 verlaten we het hotel en sluiten we aan in de lange rij die zich inderdaad gevormd heeft. Terwijl Sjef en Joep ons plekje in de rij gaan bewaken, gaan Vicky en Rens de buskaartjes kopen. Zo hebben we geen dubbele wachttijden. Hoewel de rij van Vicky en Rens slechts 25 meter telt en die van Sjef en Joep zeker een paar 100, zijn Sjef en Joep toch bijna eerder aan de beurt dan Vicky en Rens. Gelukkig komen de buskaartjes op tijd en kunnen we om 12:15 instappen. De bus legt een haarspeldbochten parcours af van een klein half uurtje waarbij het passeren van de bussen die weer naar beneden rijden elke keer even spannend is. Het smalle onverharde weggetje waarover we rijden laat ook regelmatig aardverschuivingen zien waarbij werkmannen aan het werk zijn om de schade te herstellen. 

Wanneer we boven zijn worden we benaderd door een gids die ons wel wil rondleiden door Machu Picchu. Deze gids blijkt door Europa en ook Nederland te hebben gereisd en weet ons te vertellen over Maastricht, Groningen, Zwolle, Utrecht en Rotterdam. Met hem gaan we Machu Picchu verkennen. Tijdens de bijna 3 uur durende rondleiding weet hij ons enorm veel te vertellen over de geschiedenis van Machu Picchu, de Inka’s en het Inka-volk. Het complex is erg indrukwekkend en ondanks de drukte voelt het als een bijzondere plek. Machu Picchu is, gelukkig, verborgen gebleven voor de Spanjaarden toen ze Zuid-Amerika aan het veroveren waren. Naast het feit dat de ontdekker van Machu Picchu, de Amerikaan Bingham, de nodige schade heeft aangebracht, en de Peruaanse regering renovatiewerkzaamheden heeft uitgevoerd totdat Unesco heeft aangegeven dat ze alles in de huidige staat moesten laten, is het complex grotendeels in de staat waarin het in 1911 werd aangetroffen. Tot die tijd wist alleen de lokale bevolking van het bestaan van Machu Picchu. 

Als we afscheid hebben genomen van onze gids lopen we zelf nog een stukje door het complex en zoeken uiteindelijk tegen 17:00 uur de uitgang op. Daar gaan we opnieuw in de rij staan voor de bus naar beneden toe. Terug in Aguas Calientes eten we een hapje en genieten na van de bijzondere middag die we beleefd hebben, één van de 7 wereldwonderen, een bijzondere plaats en geweldig om te bezoeken.

De volgende morgen verlaten we Aguas Calientes weer op tijd om naar de Heilige Vallei te gaan. Na het ontbijt lopen we naar het station waar alle kraampjes nog gesloten zijn en waar om 8:30 uur onze trein vertrekt. Opnieuw genieten we van het uitzicht en gelukkig zitten we nu aan de andere kant van de trein zodat het uitzicht ook echt anders is. In Ollantaytambo halen we onze bagage uit het depot en zoeken een taxi die ons naar Urubamba brengt. Daar hebben we een bungalow bij een hotel geboekt waar we een dag of 6 zullen verblijven en waar we in de gelegenheid zijn om ons eigen potje te koken. De sfeer in de vallei is relaxed en rustig. Het hotel ligt een stukje buiten het centrum waardoor we ons op het platteland wanen.

Als we aankomen zijn drie mannen bezig met het maken van een soort bakstenen van klei. Aarde/modder wordt in mallen gestopt en goed aangestampt. De mal wordt verwijderd en de blokken moeten vervolgens een maand drogen in de zon. Daarna zijn ze bruikbaar als bakstenen om huizen te maken. Alle hotel-‘kamers’ zijn hier van deze stenen gemaakt en hebben daardoor hele dikke muren.

Na te hebben genoten van een lunch, gaan we naar de lokale markt om boodschappen te doen. We nemen voor twee dagen vers-waren mee en gaan na de wandeling van twee keer een half uurtje aan de slag met het bereiden van ons avond eten. Joep heeft de ingrediënten bedacht voor een heerlijk maaltje met Peruaanse aardappelen en lekker veel verse groente. Een succesnummer dat op het lijstje voor ons kookboek komt. Mmm!

Het weer in de vallei is niet zoals gewoonlijk in deze tijd van het jaar. Het regent regelmatig terwijl het de afgelopen 20 jaar nooit heeft geregend in deze maanden. Het komt ook erg ongelegen want de oogst van gerst, tarwe, mais etc. moet drogen op het land en regen is daarbij niet behulpzaam. Daarnaast is het ook koud met max 14 graden op de bewolkte dagen. Als de zon er doorkomt, en gelukkig doet ie dat ook, is het meteen warm en moet je oppassen niet te verbranden. We zitten tenslotte op ongeveer 2900 meter. Intussen zijn we wel gewend aan het leven op hoogte en niet elke inspanning zorgt voor happen naar adem.

Op maandag gaan we met een taxi op pad die ons naar drie interessante plekken in de vallei zal brengen. Eerst rijden we naar Chinchero, een klein Andesdorpje met Inka ruïnes en een koloniale kerk. De steile, smalle straatjes maken dat het een pittoreske indruk achterlaat. Ook hier vele winkeltjes die Peruaanse souvenirtjes en kleden, truien en sjaals van alpacawol aanbieden. Als toerist kun je niet gewoon rondlopen, bij elk kraampje probeert elke Peruaanse verkoper je iets aan te smeren. Ook bezoeken we een van de vele traditionele weverijen. We krijgen er uitleg over het hele proces van scheren, wassen, verven, spinnen en weven. Natuurlijk hopen ze ook hier dat we wat kopen, maar wij hebben de meeste inkopen in Cuzco al gedaan en houden het bij een fooi voor de interessante uitleg.

Vanuit Chinchero rijden we naar Moray waar een diepe op een amfitheater lijkende, nog erg goed uitziende, ruïne ligt. Dit is een plaats waar de Inka’s hebben geëxperimenteerd met het groeien van gewassen en planten op verschillende hoogtes. De temperatuur verschilt namelijk een paar graden per ring dat je hoger komt. Op deze manier konden ze uitproberen op welke hoogte in de Andes bepaalde gewassen wel of niet wilden groeien. Daarnaast probeerden ze zo gewassen op natuurlijke wijze te laten wennen aan iets gewijzigde omstandigheden zodat deze gewassen het uiteindelijk ook op hoogte goed zouden doen. Deze op natuurlijke wijze veranderen van gewenst leefklimaat door gewassen is toch wat anders dan de huidige genetische manipulatie. We lopen rond de diepe kuil, mogen er niet in, en voelen de enorme energie die hier hangt. 

Weer terug bij de auto brengt de chauffeur, die overigens niet Peruaans rijdt maar heel voorzichtig is met zijn auto én inzittenden, ons naar de laatste stop, de zoutbaden bij Maras. Door een bron die enorm zout water naar boven brengt worden zo’n 3000 badjes gevuld met dit water. Door het water te laten verdampen blijft zout over. De twee nabijgelegen dorpen zijn eigenaar van de baden. Dit is voor hen een belangrijke bron van inkomsten. Omdat het proces alleen werkt als het droog is (bij regen zakt het zout mee de grond in) en het de laatste tijd zo’n gek weer is met regen, ziet het er allemaal veel bruiner uit (normaalgesproken is het een bijzonder wit geheel in de droge tijd). Toch zien we dat een aantal mensen het zout aan het ‘oogsten’ is door met bakken het zout uit de baden te scheppen. We lopen tussen de bakken over kleine muurtjes waar ook diverse gootjes met het zoute water tussendoor stromen. Het water is proefondervindelijk inderdaad erg zout.

Weer terug van deze enerverende dag genieten we van de door gastvrouw Yami erg lekker bereide maaltijd en zoeken op tijd ons bedje op.

De dagen hier blijven relaxed en rustig. De jongens doen wat schoolwerk, we lezen en spelen regelmatig een kaartspelletje. Rikken, hartenjagen en ook het in Australië geleerde ‘frustration’ staat op ons spelletjes menu. Er lopen twee schattige hondjes en drie lieve katten rond die ons veel gezelschap houden. Het weer is gelukkig iets beter geworden. In de weilanden om ons heen zien we dat de boeren hier nog ouderwets het land ploegen met behulp van twee ossen. Af en toe lopen we even naar het dorpje (toch een enkeltje van een half uurtje) om wat boodschapjes te doen. Gelukkig hebben ze hier ook een soort tuk-tuks en daar maken we natuurlijk ook een keertje gebruik van. Na afloop zijn we het erover eens dat we die in Thailand leuker vonden. Gezellig (en lekker warm) is het kampvuur dat op een avond gemaakt wordt. Samen met Yami en haar kinderen en een Engelse familie die hier ook verblijft, zitten we bij het vuur en kletsen over van alles en nog wat.

De komende dagen zal het goed toeven blijven hier in de Vallei. Vrijdag gaan we terug naar Cuzco. Daar stappen we op het vliegtuig (midden in de nacht) om naar Curaçao te vliegen waar we de laatste week van onze reis hopen te genieten van lekker warm weer.