We zijn in Phuket, Thailand

Eindelijk is het dan echt begonnen, onze reis om de wereld!

We zijn op Valentijnsdag vertrokken uit een leeg huis (klaar voor de verhuur). Ondanks dat we alle spullen (al weken :-)) klaar hadden liggen, was het een hele klus om de checklist af te vinken en met een gerust hart te kunnen vertrekken. Iets later dan gepland werden we uitgezwaaid in onze straat en reden we via één van Joep’s beste vrienden (met griep) richting Schiphol. Onderweg ontmoetten we al Vicky’s zus (+man en kids), zodat de auto’s bij elkaar zouden staan. Superfijn dat zij onze auto naar zijn stallingsplaats (ook superfijn dat die er is trouwens) wilden brengen. Op Schiphol troffen we onze (schoon)ouders. We durfden het niet aan om samen nog wat te drinken en begonnen meteen met het inchecken van de bagage. Achteraf een goed besluit, want het passeren van de security kostte nog best wat tijd. We moesten zelfs onze bergschoenen uit. Wat een verschil met 14 jaar geleden! En wat leven we in een angstcultuur…

Na wat fastfood liepen we richting gate. Joep had zichtbaar last van de grote stap in het onbekende, maar heeft zich er dapper doorheen geslagen. Nadat we waren opgestegen kwam de ontspanning echt terug. Mooi om te zien hoe hij contact kan maken met al zijn gevoelens, dus behalve de angst voor het onbekende ook de zin om eindelijk te ervaren wat het is om te vliegen met een vliegtuig (want met een helikopter had hij natuurlijk al op zijn woensdag gedaan). Rens was zijn relaxte zelf. Onderweg werd dankbaar gebruik gemaakt van alle mogelijkheden om te gamen en films te kijken. Omdat het donker was, was er buiten behalve lichtjes niet zoveel te zien. We hadden een tussenlanding in Abu Dhabi (Verenigde Arabische Emiraten) met zo’n 4 uur wachttijd. Slapen in een stoel is niet echt ideaal, maar toch geprobeerd. Tweede keer boarden en opstijgen was al easy met Joep. Leuk om met daglicht te zien dat Abu Dhabi echt in de woestijn ligt, alleen maar zand, zand en nog eens zand. Na een uur of zes kwam Thailand in zicht en dat was gelukkig groen, groen en nog eens groen. Toen we de luchthaven binnen stapten stond het rijen dik voor de paspoortcontrole. Een dik uur later was het inmiddels weer donker en konden we op zoek naar een Thaise sim-kaart en een taxi.

In het hotel ontdekten we dat je in Thailand als gezin om een familiekamer moet vragen, want als je een kamer boekt voor 4 personen, krijg je gewoon een kamer en gaan ze ervan uit dat je met elkaar in een (weliswaar heel breed) 2-persoons bed wilt slapen. Gelukkig konden we 1 extra bed krijgen. Rens was de gelukkige. En Joep ook, want die mocht tussen ons in. Na twee nachten woelen hebben Sjef en ik gevraagd of er nog een extra bed in de kamer gepropt kon worden en de aardige Thaise receptioniste heeft het geregeld. We verheugden ons op de eerste nacht doorslapen, maar helaas gooide een aanvaring met de Thaise zon roet in het eten. Op dag 2 in Kamala Beach genoten we een paar uurtjes van het heerlijke warme zeewater. En ondanks UV-werende t-shirts, zonnebrandcrème en een pet op (althans Joep dan, want we zijn vanwege de chemo en bestraling wel gewend om hem te beschermen tegen de zon), bleek vooral onze Rens behoorlijk te zijn verbrand op de alleen door zonnebrandcrème beschermde plekken. Een goede les om vaker te smeren! Zijn bed stond die nacht alleen ongebruikt, omdat hij pas in slaap viel op de troostrijke plek tussen ons in.

Een dag later hebben we de strijd aangebonden met onze jetlag. We hadden een dagje uit naar de mooie eilanden in de buurt geboekt en zouden om 7:00 worden opgehaald. Dat voelde voor ons nog echt als midden in de nacht (het is 6 uur vroeger in NL). Het duurt langer dan verwacht om te wennen aan het nieuwe ritme. Inslapen is moeilijk en wakker worden ook. Het gaat gelukkig elke dag beter.

Het dagje uit was een ervaring op zich. De eilanden Phi Phi Don, Phi Phi Lae en Kai Island zijn prachtig met hun steile rotswanden, witte stranden, aapjes, koraalriffen en tropische vissen. Maar… we zijn overdonderd door de maat van het massatoerisme hier. Onze reisleider vertelde dat er dagelijks 2000-3000 (!) toeristen deze eilanden bezoeken. Het was te merken. Bij Monkey Beach was het dringen met speedboten (ongeveer 40 passagiers per boot) om een glimp van de aapjes op te vangen. Het was vloed, dus er was nu geen strand. Bij de lunch lagen tientallen speedboaten op rij aan het strand aangemeerd. ’s Middags op Maya Beach leek het wel de Kalverstraat op een drukke dag. En dan heb ik het nog niet over het snorkelen. Dat was echt super om te doen, want wat zwemmen er veel verschillende mooie vissen om je heen! Maar dat het koraal ervan te lijden heeft is ook goed te zien. Het is zo ondiep, dat er ongemerkt al snel een zwemflipper tegen het koraal aankomt. Op het strand van Kai Island lag het vol met afgebroken stukjes koraal… Wat maakt dat de Thai en de (vooral Westerse) toeristen zo omgaan met al dit moois?! Hmmm, wij denken voortaan in ieder geval extra goed na aan welk soort activiteiten we willen deelnemen.

Ondertussen denken we na over het vervolg van onze reis en besloten we dat we 2 dagen langer in Phuket wilden blijven om onszelf wat meer tijd te geven om te acclimatiseren (jetlag, temperatuur van +30 graden Celsius). We boekten met dat gegeven alvast een hotel (familiekamer!) bij Khao Sok National Park, onze stop na Phuket. Dat was lastig genoeg, veel was al volgeboekt, ook de leuke hoteltips die we kregen in NL. Nog lastiger bleek het om hier in Phuket bij te boeken. Ons eerste hotel was vol en na tevergeefs zoeken op booking.com liepen we lukraak een hotel binnen. De (toevallig :-)) NL eigenaar kon ons helpen aan slaapplekken. Weliswaar niet 2 dagen op dezelfde kamer, maar wel met 2 extra bedden voor de kids. Hij vertelde dat het momenteel extra druk is vanwege Chinees Nieuwjaar. Het hoogseizoen loopt tot eind februari, dus hopelijk wordt het vinden van slaapplaatsen voor ons 4-en straks wat gemakkelijker.

In dit hotel vermaken we ons en genieten we nog van de zee, het zwembad en de airco. Maandag zijn we ook begonnen met de schoolse activiteiten en de jongens hadden er eigenlijk wel plezier in. Vanavond pakken we onze rugzakken in voor de 4 uur durende busreis van morgen naar Khao Sok en gaan we nog 1 keer smullen in ons favoriete Thaise restaurantje!

Lieve groetjes van ons allevier :-)