Van alles wat in Bangkok

Vandaag alweer onze laatste dag in Bangkok en eigenlijk zijn we allevier blij dat we deze stad gaan verlaten. Bangkok is een grote stad met meer dan 8,5 miljoen inwoners en die leven op een klein oppervlak. Heel veel hoogbouw dus en heel veel verkeersbewegingen met auto’s, bussen, scooters en niet te vergeten tuktuk’s. Heel veel uitlaatgassen ook en dat in combinatie met de warme deken die hier tussen de gebouwen hangt, zorgt ervoor dat het leefklimaat in onze ogen niet best is. Fijn dat we morgen weer naar het ‘platteland’ gaan.

De reis van Khao Sok naar Bangkok was een bijzondere ervaring. Vanaf het busstation aan de doorgaande weg in Khao Sok reden we met een minibus naar Suratthani. Het eerste deel van de reis liep tussen twee nationale parken door. Het uitzicht op de bergen en bossen was erg mooi. We rijden langs erg veel rubberplantages, bomen waar onderaan een bakje hangt waar de rubbervloeistof in wordt opgevangen. De bomen zien er zielig uit met alleen wat bladeren in hun kruin. Het laatste deel van de reis ging over een vlakker landschap. In Suratthani op het busstation aangekomen, komen we de eigenaar van ons hotel in Khao Sok tegen die eerder op de dag zijn dochter naar de stad heeft gebracht. Hij helpt ons vriendelijk om de digitaal geboekte tickets aan het loket om te zetten in een papieren ticket voor de bus. Dan nemen we afscheid en bedanken hem voor alle gastvrijheid. We lopen de straat van het busstation op en neer op zoek naar een restaurantje, maar er blijkt erg weinig te zijn. We zijn aangewezen op de straatstalletjes waar allerlei maaltijden worden bereid. Omdat we het eten van kip die uren ongekoeld in zo’n stalletje heeft gelegen niet vertrouwen, besluiten we om fruit te eten en dat aan te vullen met wat koek en chips. Dit alles geeft voldoende vulling om de bus in te gaan. 

De bus is goed gekoeld en we krijgen bij binnenkomst een flesje water, een pakje koekjes en een deken. De bus vult zich aardig en met een paar minuten vertraging vertrekken we. De stoelen in de bus hebben flinke beenruimte en er kan een beensteun omhoog gezet worden. De stoel zelf kan ver achterover zodat je wel echt het gevoel hebt dat je ligt. Onderweg stappen af en toe mensen in en uit en om half 11 wordt er nog even gestopt zodat passagiers wat kunnen eten. De lampen in de bus zijn al redelijk vroeg uitgegaan zodat er ook echt gerust/geslapen kan worden. Voor een bus zijn de omstandigheden niet slecht maar echt goed slapen komt er niet van. Alhoewel we alle vier de ogen wel een paar uur dicht hebben gehad wordt je toch ook regelmatig wakker van de rijbewegingen van de bus en de hobbels waar we overheen gaan. De reis verloopt echter wel voorspoedig want eerder dan verwacht bereiken we het grote busstation in Bangkok.

Daar begint onze eerste kennismaking met het vervoer in Bangkok. Eerst kijken we of we met het openbaar vervoer naar ons hostel kunnen komen, maar het advies van de beambte bij de loketten luidt: neem een taxi. Op zoek dus naar de taxi’s die we na wat dwalen vinden. We hebben van verschillende kanten gehoord dat je goed moet onderhandelen over de prijzen en inderdaad, dat blijkt een uitdaging te zijn in Bangkok. Uiteindelijk worden we vrij gemakkelijk, dus waarschijnlijk voor een te hoge prijs, naar ons hostel gebracht. Oké, hebben we die les ook weer geleerd.

Nadat we zijn ingecheckt en hebben ontbeten, besluiten we Bangkok te gaan verkennen. We houden een tuktuk aan en onderhandelen wederom over de prijs. Hij wil ons niet naar het centrum brengen (’traffic jam’) maar naar een boot die ons dan wel naar het centrum kan brengen. Als echte beginnelingen tuinen we in deze truc en worden bij een boot afgezet die vervolgens zo schrikbarend duur is dat we besluiten opnieuw een tuktuk of taxi te zoeken. Een schrale troost: we waren niet de enigen, een Frans gezin ging ons net voor. De volgende tuktuk brengt ons naar het Grand Palace maar laat ons onderweg toch ook nog even een liggende Boeddha zien. Daar probeert hij met zijn vriendje van de tempel ons richting een niet zuiver reisbureautje te loodsen. Gewaarschuwd door de reisgidsen trappen we daar niet in. We lopen bij het Grand Palace de tuinen in, nadat we onze schouders en knieën bedekt hebben. Het is er warm en een mierennest. Wat een mensen. Weer buiten lunchen we ergens en lopen we naar Khao San road. We komen onderweg langs allemaal winkeltjes met amuletten en Boeddha beelden. Khao San road is een leuk straatje met veel barretjes, winkeltjes en restaurants. De sfeer is er gemoedelijk, veel beter dan in de buurt van het Grand Palace. Er lopen veel straatverkopers met allerlei waren. De meeste indruk maken de gefrituurde schorpioenen, die we aan ons voorbij laten gaan. Zo’n eerste dag in Bangkok heeft veel indrukken gegeven en vermoeid van de reis en de dag slapen we vroeg in.

De dagen die volgen in Bangkok wisselen in activiteiten. De ene dag zijn we actiever dan de andere. We bezoeken Lumphini park, niet ver van ons hostel gelegen. Daar huren we waterfietsen en zien vele varanen op de kant van het meer liggen. Grappig om te zien is hoe rond half zes vele hardlopers het park bezetten. Er worden grote boxen neergezet waar even later de dansmuziek uit knalt. Tientallen (misschien wel honderd) mensen staan te bewegen/sporten, allemaal naar voorbeeld van de mevrouw die op een tafel staat te dansen. Ook spelen de jongens hier lekker buiten terwijl wij lekker liggend op het gras een boek lezen. We bezoeken een snakefarm, van het Rode kruis, die dienst doet als onderzoekscentrum om medicatie te vinden tegen het gif van giftige slangen en om de bevolking voor te lichten. Er leven 190 verschillende soorten slangen in Thailand waarvan 61 giftige. De presentatie is leuk en indrukwekkend om te zien. We snappen nu ook waarom er in de voorlichtingsfolder staat dat het het beste is om na een slangenbeet de slang mee te nemen naar het ziekenhuis (!). Er zijn zoveel op elkaar lijkende soorten dat je als leek het verschil (zeker in een stress situatie) nooit kunt duiden.

We ontdekken dat je voor 26 bath (€0,67) met de bus in het centrum wordt afgezet. We bezoeken de tempels Wat Pho (grootste liggende Boeddha van Thailand) en Wat Arun. In Wat Pho hing er (wellicht door het hoge bezoekersaantal) een hele vervelende en slechte energie waar Sjef letterlijk misselijk van werd. Gelukkig was dit in Wat Arun een stuk beter en sloot het beter aan op wat je bij een tempel verwacht. We gaan een keer met de busboot over de Chao Phraya rivier om een grotere afstand te overbruggen. We eten wisselend lekker en minder lekker in Thaise restaurants en ook de Burger King heeft ons een keer als bezoeker gehad. Erg leuk was de ontmoeting die we hadden met studenten Engels die graag hun conversatievaardigheden met toeristen wilden oefenen. Vicky greep haar kans en leerde ook wat Thais van Namfon. Ook bezochten we Wat Saket (de gouden berg) waar we na ruim 300 traptreden een mooi uitzicht over Bangkok hadden (inclusief smog). We worden steeds handiger in het onderhandelen met de chauffeurs en merken dat het toch het leukst is als je gewoon de taximeter laat lopen (vaak ook het goedkoopst): het contact met de chauffeur is dan veel oprechter en je komt nog eens tot een echt gesprek.

De jongens maken de meeste dagen schoolwerk beneden in de koffie-lunchroom van het hostel (waar de airco aan staat) en wij zijn druk met het vinden van een WWOOF boerderij. Dat valt niet mee, de boerderij van onze eerste voorkeur heeft laten weten dat het niet kan en de zoektocht naar andere geschikte locaties is een echte speurtocht. Ook voor Travel Active, de organisatie bij wie we in Costa Rica later deze reis een taalcursus Spaans gaan volgen en vrijwilligerswerk bij een dierenopvang gaan doen, moesten we nog de nodige formulieren invullen en een Engels cv maken. En natuurlijk moet ook een volgende overnachtingslocatie en de reis daarnaartoe geregeld/uitgezocht worden. Al met al kosten deze regeldingen veel tijd.

Bangkok, er is veel te zien en te doen, je moet even weten hoe het hier werkt met het openbaar vervoer of taxi’s en tuktuk’s, mensen zijn er over het algemeen vriendelijk en werken hard voor de kost. Er wordt veel op straat gegeten en er zijn veel kleine winkeltjes waar je van alles kunt kopen. Het draait hier veel om onderhandelen met elkaar. Een mooie belevenis die we nu afsluiten en die ons leert (maar dat wisten we eigenlijk al) dat wij beter gedijen in natuurlijke omgevingen.